چون ریه ها در دوران زندگی جنین بطور عمده فاقد عمل بوده وکبد نیز فقط تا حدودی عمل می کند لذا لازم نیست که قلب جنین خون زیادی را از ریه ها یا کبد تلمبه بزند.از طرف دیگر قلب جنین می بایستی مقدار زیادی خون را از جفت عبور دهد. بنابر این قسمت اعظم خونی که از جفت بر می گردد بدون رفتن به کبداز طریق مجرای وریدیductous venosus عبور میکند(در دوران جنینی خون ورید باب کبدی به خون ورید نافی ملحق شده بدون عبور از کبد مستقیما از طریق مجرای وریدی به داخل بزرگ سیاهرگ زیرین می ریزد) و از طریق بزرگ سیاهرگ زیرین به دهلیز راست می ریزد و مستقیما از طریق سطح خلفی دهلیز راست هدایت شده و از طریق د ریچه بیضیoval window بین دو دهلیز وارد دهلیز چپ می گر دد.به این ترتیب خون اکسیژن دار به جای طرف راست وارد طرف چپ قلب می گردد.و به وسیله بطن چپ به تمام بدن تلمبه زده می شود.د ر جنین فشار دهلیز راست بیشتر ازدهلیز چپ می باشد.خونی که از طریق بزرگ سیاهرگ زبرین وارد د هلیز راست می شوداز طریق دریچه سه لختیبه داخل بطن راست می ریزد و سپس به داخل سرخرگ ششی وارد می شود اما چون ششها فاقد عمل هستند و از مایع پر شده اند و مایع باعث بسته شدن مویرگ های ریه گردیده اند فشارشان بسیار بالا است در نتیجه فشار سرخرگ ششی بیشتر از فشار آئورت می باشد .خون از طریق سرخرگ ششی و از طریق مجرای شریانیductus arteriosusبه داخل آئورت نزولی وارد می شود و از طریق دو شریان نافی وارد جفت می شود.پس از تولدبا خروج مایع از ریه نوزاد و ورود هوا به جای آن فشار مویرگ های ریه کاهش یافته و در نتیجه فشار سرخرگ ششی نیزکم شده و فشار سرخرگ ششی کمتر از فشار سرخرگ آئورت می گردد و در نتیجه فشار دهلیز راست نیز کم تر از فشار دهلیز چپ می گردد.با بسته شن د ریچه بیضی و مجرای سرخرگی و مجرای وریدی گردش خون جنین مشابه بالغ می گردد.
